Kościół ormiański upamiętnia dziś Mec Jeghern, "wielkie nieszczęście". Jest to wspomnienie ludobójstwa dokonanego podczas I wojny światowej, w wyniku którego zginęło ponad milion Ormian. W Izraelu obchodzone jest święto Jom ha-Szoa, dzień pamięci o Holokauście, upamiętniający zagładę narodu żydowskiego dokonaną przez nazistów w czasie II wojny światowej. Czytaj więcej
Kościół ormiański upamiętnia dziś Mec Jeghern, "wielkie nieszczęście". Jest to wspomnienie ludobójstwa dokonanego podczas I wojny światowej, w wyniku którego zginęło ponad milion Ormian. W Izraelu obchodzone jest święto Jom ha-Szoa, dzień pamięci o Holokauście, upamiętniający zagładę narodu żydowskiego dokonaną przez nazistów w czasie II wojny światowej.
Czytanie Slowa Bozego
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Chrystus zmartwychwstał,
rzeczywiście zmartwychwstał,
czeka na nas w Galilei.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Dzieje Apostolskie 3,11-26
A gdy on trzymał się Piotra i Jana, cały lud zdumiony zbiegł się do nich w krużganku, który zwano Salomonowym.
Na ten widok Piotr przemówił do ludu: «Mężowie izraelscy! Dlaczego dziwicie się temu? I dlaczego także patrzycie na nas, jakbyśmy własną mocą lub pobożnością sprawili, że on chodzi? Bóg naszych ojców, Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, wsławił Sługę swego, Jezusa, wy jednak wydaliście Go i zaparliście się Go przed Piłatem, gdy postanowił Go uwolnić. Zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, a wyprosiliście ułaskawienie dla zabójcy. Zabiliście Dawcę życia, ale Bóg wskrzesił Go z martwych, czego my jesteśmy świadkami. I przez wiarę w Jego imię temu człowiekowi, którego widzicie i którego znacie, imię to przywróciło siły. Wiara [wzbudzona] przez niego dała mu tę pełnię sił, którą wszyscy widzicie. Lecz teraz wiem, bracia, że działaliście w nieświadomości, tak samo jak zwierzchnicy wasi. A Bóg w ten sposób spełnił to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że Jego Mesjasz będzie cierpiał. Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone, aby nadeszły od Pana dni ochłody, aby też posłał wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, którego niebo musi zatrzymać aż do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta swoich świętych proroków. Powiedział przecież Mojżesz: Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, Bóg nasz, spośród braci waszych. Słuchajcie Go we wszystkim, co wam powie. A każdy, kto nie posłucha tego Proroka, zostanie usunięty z ludu. Zapowiadali te dni także pozostali prorocy, którzy przemawiali od czasów Samuela i jego następców. Wy jesteście synami proroków i przymierza, które Bóg zawarł z waszymi ojcami, kiedy rzekł do Abrahama: Błogosławione będą w potomstwie twoim wszystkie narody ziemi. Dla was w pierwszym rzędzie wskrzesił Bóg Sługę swego i posłał Go, aby błogosławił każdemu z was w odwracaniu się od grzechów».
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Chrystus zmartwychwstał,
rzeczywiście zmartwychwstał,
czeka na nas w Galilei.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Dopiero co dokonało się uzdrowienie chromego mężczyzny, który prosił o jałmużnę przed wejściem do świątyni. Człowiek ten, widząc, że został wyleczony ze swojej choroby, natychmiast zaczął skakać i krzyczeć z radości w świątyni, jakby na nowo zakwitło w nim życie. Co oczywiste, wszyscy są zdumieni tym, co się stało. Wielu gromadzi się wokół Piotra i Jana, patrząc na nich z podziwem, myśląc, że są oni obdarzeni niezwykłą mocą.
Piotr – zdając sobie z tego sprawę – od razu stara się wyjaśnić, że cud nie jest ich zasługą, lecz dziełem Bożym. Jezus zmartwychwstały kontynuuje swoje dzieło poprzez uczniów. Oczywiście nie ich własną mocą, ale tą będącą darem Boga na rzecz ubogich i chorych. Sam Jezus nawoływał, aby uczniowie modlili się z wiarą o uzdrowienie chorych: „Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18,19-20). Odtąd, bez widzialnej obecności Jezusa, zadaniem uczniów jest działanie w Jego imieniu. Ten fragment Dziejów Apostolskich wzywa również nas w obecnych czasach do ponownego odkrycia mocy Kościoła po to, by zmieniać historię ludzi i uzdrawiać chorych. W rękach uczniów jest też modlitwa o uzdrowienie chorych. Ewangelia przypomina nam, że „dla Boga nie ma nic niemożliwego” (Łk 1,37). Pan posługuje się wierzącymi, by czynić cuda, co stanowi główny wątek, która przewija się przez całe Dzieje Apostolskie. W świecie, który stał się złożony i trudny, nasza wiara w moc modlitwy musi wzrastać, aby Pan w nim działał i rozjaśniał życie ludzi.
Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).
Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!” (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.
Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.
Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).
Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.
